Początek Państwowych Szkół Budownictwa

Kończyła się II wojna światowa. Już w lutym 1945 r. zaczęli przybywać do Katowic uczniowie zamierzający podjąć naukę w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych funkcjonujących w okresie przedwojennym. Otwarto dla nich trzy wydziały: mechaniczny, elektryczny i chemiczny. Przyjęto również 33 uczniów na połączony wydział budowlano - drogowy, który jednak postanowiono przenieść do Bytomia, gdzie planowano utworzyć odrębną szkołę o profilu budowlanym. Śląskie Techniczne Zakłady Naukowe podjęły pracę 1 marca 1945 r. Pierwsi absolwenci opuścili szkołę jeszcze w 1945 r., natomiast nowy nabór do klas pierwszych rozpoczął się tradycyjnie od miesiąca września.
W międzyczasie Kuratorium Okręgu Szkolnego Śląskiego w Katowicach podjęło ostateczną decyzję o uruchomieniu szkoły budowlanej w Bytomiu. Kierowano się zapewne względami praktycznymi. Pozostała przecież w Bytomiu nienaruszona wojną infrastruktura poniemieckiej szkoły budownictwa, którą należało w sposób oczywisty wykorzystać, tworząc tutaj właśnie odrębną placówkę. Względy natury administracyjno - politycznej były nie mniej istotne. Śląsk powracał do Macierzy, więc również system szkolnictwa obejmujący te ziemie śląskie, na których dłużej niż gdzie indziej utrzymywała się jurysdykcja niemiecka, miał do spełnienia szereg funkcji patriotyczno wychowawczych i państwowotwórczych. .
7 kwietnia 1945 r. został wydelegowany do Bytomia inż. Karol Machalski, aby podjąć zabiegi organizacyjne. Zgłaszało się coraz więcej kandydatów do szkoły budowlanej, należało więc jak najszybciej sfinalizować przedsięwzięcie. Po lustracji wyznaczonego obiektu i jego zabezpieczeniu okazało się jednak, że władze wojewódzkie budynek ten przeznaczyły na siedzibę szkoły dla robotników wysuniętych i mimo żmudnych starań ze strony kuratorium decyzji tej nie udało się zmienić. Wobec takich okoliczności inż. Machalski zajął na rzecz kuratorium wolne budynki mieszkalne przy ul. Kossaka 3 i 5. Domy te nie nadawały się oczywiście na stałe do potrzeb szkolnych i mogły jedynie stanowić pomieszczenie tymczasowe do chwili znalezienia odpowiedniego budynku. W jednym z nich urządzono sale lekcyjne, w drugim pomieszczenia internatowe dla młodzieży i mieszkania dla nauczycieli. W budynkach przy ul. Kossaka przez miesiące letnie 1945 r. uczyły się dwie klasy gimnazjalne (budowlana i drogowa) przeniesione ze ŚTZN w Katowicach, jednoroczny kurs przysposobienia budowlanego oraz kilka klas dwuletniej szkoły rzemiosł budowlanych. We wrześniu 1945 r. szkoła została przekwaterowana do budynku przy ul. Webera 6, gdzie obecnie mieści się Zespół Szkół Ekonomicznych. Na początku roku szkolnego 1945/46 inż. Karol Machalski został mianowany dyrektorem szkół budowlanych różnych specjalności, które otrzymały wspólną nazwę "Państwowe Szkoły Budownictwa".
Exodus kwaterunkowy miał zakończyć się dopiero rok później. Kuratorium w porozumieniu
z władzami miasta w listopadzie 1945 r. przeznaczyło dla Państwowych Szkół Budownictwa gmach przy ul. Powstańców Śląskich 10.
Wybudowany na początku wieku, w przeszłości stanowił siedzibę niemieckiej szkoły o profilu pedagogicznym. Po zajęciu miasta przez wojska radzieckie w budynkach szkolnych mieścił się szpital wojskowy.
Obiekt ten znajdował się w nader opłakanym stanie, a budowlani otrzymali go jedynie dlatego, że remont wymagał ogromnej ilości materiałów budowlanych, a przede wszystkim dużego nakładu fachowej pracy. Brak było szyb w oknach, a nawet całych okien, uszkodzone były wodociągi, woda przeciekająca przez dachy lała się po schodach. Zniszczone centralne ogrzewanie, elewacja oraz zupełny brak sprzętu szkolnego dopełniało reszty. Wraz z postępującym remontem część ławek przenoszono z ulicy Webera oraz z innych budynków szkolnych, bo faktycznie po ustaniu działań wojennych w Bytomiu jeszcze innych szkół nie było. Pomoce naukowe przywożono częściowo z dawnej poniemieckiej szkoły budownictwa jak również ze Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych w Katowicach.
Z konieczności nauka musiała się więc nadal toczyć przy ul. Webera, a w tym czasie uczniowie na zajęciach praktycznych i w chwilach wolnych remontowali otrzymany budynek. Do pracy włączyło się również całe, szczupłe wówczas jeszcze grono pedagogiczne. Niemal rok z wielkim poświęceniem i ofiarnością uczniowie i nauczyciele przygotowywali sobie przyszłe miejsce pracy, tak że nowy rok szkolny można było rozpocząć w odremontowanym gmachu, na którego frontonie umieszczono widniejący do dziś napis "Państwowe Szkoły Budownictwa". W budynku oprócz sal lekcyjnych, gabinetów, auli i sali gimnastycznej znajdowały się pomieszczenia na warsztaty stolarskie, internaty oraz dwa mieszkania dla woźnych.
Uroczystość rozpoczęcia roku szkolnego 1946/47 w nowym gmachu szkolnym była wydarzeniem na skalę miejską i świadczyła o rosnącej popularności szkoły wśród mieszkańców Bytomia.
Po przeprowadzce do budynku na ul. Powstańców Śląskich 10 rozpoczął się okres w miarę normalnej nauki i pracy, choć przed szkołą stały wciąż nowe wyzwania.
Rozpoczynał się okres dostosowywania struktur kształcenia do nowych realiów zmieniającego się gospodarczo i ustrojowo państwa.